شناسایی و طراحی مسیر گردشگری در بافت قدیم شهر آمل با رویکرد حفظ هویت و استفاده مجدد از ظرفیت ها و پتانسیل های موجود

بافت تاریخی شهرها آثار گرانبهایی است که فرهنگ و دانش شهر سازی و معماری بومی کشور را در خود دارند. حیات این بافت ها طی سده های گذشته پایه بسیاری از آداب و رسوم و حتی فرهنگ موجود و نیز رونق اقتصادی شهر و منطقه بوده است. فضاهای شهری تاریخی قبل از همه وظیفه دارند، تاریخ، هویت عینی و ذهنی شهر را حفظ کرده و در زندگی جاری سازند. پاسدار همه خاطره ها و یادمان ها بوده و از این رو باید فعالیت هایی را در کالبد خود جای دهند که با هدف یاد شده انطباق یابد. امروزه بخش تاریخی و قدیمی شهرهای ما در آستانه حذف شدن از زمینه و سیمای شهرها قرار دارند و با انهدام و فرسودگی آن ها شهرهای جدید و فرهنگ های جدید شهرسازی با تمام مشکلات خود جایگزین آن می گردند. از این رو، طراحی مسیرهای گردشگری با هدف حفاظت از بافت و رونق بخشیدن به صنعت گردشگری یکی از مهمترین اقدامات برای باز زنده سازی این فعالیت ها به شمار می رود. در این میان، بافت قدیم شهر آمل نیز به دلیل برخورداری از انسجام کالبدی، وجود عناصر و فضاهای معماری و شهری غنی، همجواری با رودخانه هراز و مناظر و چشم انداز های طبیعی و انسان ساخت، دارای پتانسیل بالایی برای ایجاد یک مسیر گردشگری می باشد. پژوهش حاضرشامل دو بخش کلی مبانی نظری و طراحی است که در بخش مبانی نظری با بهره گیری از روش توصیفی و تحلیلی به ادبیات موضوع (مسیرهای گردشگری، بافت های قدیمی و تاریخی و هویت) و بررسی نمونه هایی از مسیرهای گردشگری در بافت های تاریخی و قدیمی شهرها پرداخته شد. و در بخش طراحی نیز با بهره گیری از فرایندهای طراحی شهری ضمن شناخت (فرایندی مبتنی بر مشاهده، مصاحبه و ثبت وقایع)، تحلیل به روش swot و ارزیابی مولفه های تاثیر گذار بر طراحی مسیر گردشگری در بافت های تاریخی با رویکرد استفاده حداکثر از پتانسیل ها و ظرفیت های موجود و هویت پرداخته ودر ادامه اهداف، راهبردها و سیاست های طراحی و در نهایت طرح جامع سه بعدی در محدوده مورد طراحی ارائه گردیده است.